Als je wilt blijven zitten waar je zit wel ja, maar als je naar de bright side wil niet.BlackRose13 schreef:Ja, en is daardoor niet meteen alle hulp overbodig?
Wat houdt jullie tegen ???
Moderator: Modgroep
Het ZIN!boek geeft richting, download het van de site van Andre Meiresonne
-
BlackRose13
-
gerlinda
hoi
Ik ben het met phoenix eens.
Ik zie het ook al een hele tijd niet zitten, omdat ik zo'n k*t leven heb. Maar toen ik een keer aan het googlen was en deze site tegen kwam, heeft het me wel geholpen om mijn verhaal een beetje te vertellen, omdat ik dit nooit kon en durfde.
Dit is fijn omdat ik er thuis en op het werk er niet over kan praten. Maar nu ik weet dat er meerdere mensen zich zo kunnen voelen en weet wat je ongeveer hebt meegemaakt en weet hoe je je voelt geeft wel een steun.
Ik heb ook veel hulp gezocht bij het RIAGG jeugdzorg, maatschappelijk werk, psycholoog en GGZE, maar doordat ik zo gevangen zit in mijn eigen emoties, omdat ik het gevoel heb dat ik ze niet mag tonen, doordat mensen het zagen als aanstellerij enz. heb ik een muur om me heen gebouwd. Mensen kunnen daardoor niet goed tot me doordringen, om me goed te kunnen helpen.
Ik zou ook willen dat het beter met me ging en dat ik er wel met mensen over kon praten en mijn gevoelens en emoties kon tonen, maar dat lukt me nog niet.
Daarom vind ik het zo fijn dat deze site er is waar ik wel mijn verhaal kwijt kan en mensen me niet raar of een aansteller vinden.
Dit geeft me weer een beetje kracht om door te gaan, omdat ze adviezen geven en ze een steuntje in mijn rug zijn, om nog even door te gaan.
En nog even geen zelfmoord te plegen.
Ik ben het met phoenix eens.
Ik zie het ook al een hele tijd niet zitten, omdat ik zo'n k*t leven heb. Maar toen ik een keer aan het googlen was en deze site tegen kwam, heeft het me wel geholpen om mijn verhaal een beetje te vertellen, omdat ik dit nooit kon en durfde.
Dit is fijn omdat ik er thuis en op het werk er niet over kan praten. Maar nu ik weet dat er meerdere mensen zich zo kunnen voelen en weet wat je ongeveer hebt meegemaakt en weet hoe je je voelt geeft wel een steun.
Ik heb ook veel hulp gezocht bij het RIAGG jeugdzorg, maatschappelijk werk, psycholoog en GGZE, maar doordat ik zo gevangen zit in mijn eigen emoties, omdat ik het gevoel heb dat ik ze niet mag tonen, doordat mensen het zagen als aanstellerij enz. heb ik een muur om me heen gebouwd. Mensen kunnen daardoor niet goed tot me doordringen, om me goed te kunnen helpen.
Ik zou ook willen dat het beter met me ging en dat ik er wel met mensen over kon praten en mijn gevoelens en emoties kon tonen, maar dat lukt me nog niet.
Daarom vind ik het zo fijn dat deze site er is waar ik wel mijn verhaal kwijt kan en mensen me niet raar of een aansteller vinden.
Dit geeft me weer een beetje kracht om door te gaan, omdat ze adviezen geven en ze een steuntje in mijn rug zijn, om nog even door te gaan.
En nog even geen zelfmoord te plegen.
-
Terminal Velocity
Wijze woorden en diepe inzichten van Phoenix.
Het klopt ook, alleen is het verdomde moeilijk om zelfstandig die negatieve spiraal te doorbreken als je al bijna op de bodem zit. Zeker als externe factoren ook nog eens een rol gaan spelen.
Want je eigen perceptie is natuurlijk wel van vitaal belang, maar het is vaak niet het enige dat speelt. Je kunt leren jezelf en het leven in een positiever licht te zien, maar als je op het punt staat om op straat te worden gezet helpt dat inzicht ook maar ten dele. Tenzij je zó verlicht bent dat je werkelijk niets meer nodig hebt... ;)
Hier zou 'de hulpverlening' dus in moeten springen. Met directe praktische hulp én de nodige begeleiding om je eigenwaarde en zelfvertrouwen weer op te bouwen. Maar zoals jullie ook al hebben vastgesteld snappen die luitjes er vaak geen ruk van, omdat ze alles uit een boekje hebben geleerd en het zelf nooit hebben meegemaakt...
Daarom zit ik wel eens te denken om iets op te zetten, waarbij mensen met een goed IQ en EQ die zelf het nodige hebben meegemaakt en daarbij tot bepaalde inzichten zijn gekomen anderen weer kunnen helpen. Dat zou wel eens beter kunnen werken dan aanpraten tegen studeerkamergeleerden die er niets van (kunnen) begrijpen door gebrek aan ervaring en eigen inzicht.
Want waarom is het anders zo moeilijk om een goede psych te vinden? Om over de 'mindere goden' nog maar te zwijgen... De weinigen die wél goed zijn hebben vaak zelf een 'verleden'.
Maar ja, als je zoiets op wil zetten en een deuk wilt maken is het zaak daar subsidie voor te krijgen, als je niet alleen de rijken wilt helpen of zelf in het armenhuis terecht wilt komen. Gezien het huidige klimaat en de voorliefde voor stempels en papiertjes zal dat niet eenvoudig zijn...
Het lijkt me wel een goed idee, want niemand begrijpt beter wat er speelt en wat er nodig is dan iemand die het zelf heeft meegemaakt.
-----------------
Wat betreft het topic:
Ten eerste is het m.i. beter om zoiets zo lang mogelijk uit te stellen, aangezien het het laatste is wat je doet. Dat kan altijd nog wel... Tot het echt niet meer gaat. Gek genoeg geeft de wetenschap dat er een 'nooduitgang' is me ook wel weer een bepaalde rust.
Verder blijft er toch een bepaalde hoop aanwezig, terecht of niet.
En, last but not least, is er iemand die ik niet in de steek wil laten...
Tja...
Het klopt ook, alleen is het verdomde moeilijk om zelfstandig die negatieve spiraal te doorbreken als je al bijna op de bodem zit. Zeker als externe factoren ook nog eens een rol gaan spelen.
Want je eigen perceptie is natuurlijk wel van vitaal belang, maar het is vaak niet het enige dat speelt. Je kunt leren jezelf en het leven in een positiever licht te zien, maar als je op het punt staat om op straat te worden gezet helpt dat inzicht ook maar ten dele. Tenzij je zó verlicht bent dat je werkelijk niets meer nodig hebt... ;)
Hier zou 'de hulpverlening' dus in moeten springen. Met directe praktische hulp én de nodige begeleiding om je eigenwaarde en zelfvertrouwen weer op te bouwen. Maar zoals jullie ook al hebben vastgesteld snappen die luitjes er vaak geen ruk van, omdat ze alles uit een boekje hebben geleerd en het zelf nooit hebben meegemaakt...
Daarom zit ik wel eens te denken om iets op te zetten, waarbij mensen met een goed IQ en EQ die zelf het nodige hebben meegemaakt en daarbij tot bepaalde inzichten zijn gekomen anderen weer kunnen helpen. Dat zou wel eens beter kunnen werken dan aanpraten tegen studeerkamergeleerden die er niets van (kunnen) begrijpen door gebrek aan ervaring en eigen inzicht.
Want waarom is het anders zo moeilijk om een goede psych te vinden? Om over de 'mindere goden' nog maar te zwijgen... De weinigen die wél goed zijn hebben vaak zelf een 'verleden'.
Maar ja, als je zoiets op wil zetten en een deuk wilt maken is het zaak daar subsidie voor te krijgen, als je niet alleen de rijken wilt helpen of zelf in het armenhuis terecht wilt komen. Gezien het huidige klimaat en de voorliefde voor stempels en papiertjes zal dat niet eenvoudig zijn...
Het lijkt me wel een goed idee, want niemand begrijpt beter wat er speelt en wat er nodig is dan iemand die het zelf heeft meegemaakt.
-----------------
Wat betreft het topic:
Ten eerste is het m.i. beter om zoiets zo lang mogelijk uit te stellen, aangezien het het laatste is wat je doet. Dat kan altijd nog wel... Tot het echt niet meer gaat. Gek genoeg geeft de wetenschap dat er een 'nooduitgang' is me ook wel weer een bepaalde rust.
Verder blijft er toch een bepaalde hoop aanwezig, terecht of niet.
En, last but not least, is er iemand die ik niet in de steek wil laten...
Tja...
-
gerlinda
he,
Ik krijg nu hulp van de GGZE, omdat het heel slecht gaat.
ze gaan kijken of ik in een lotgenotengroep terecht kan, zodat ik met mensen ga praten die ook problemen hebben.
Ik ben het wel met je eens dat de hulpverlening vaak tekort schiet, omdat ze zelf niet zo veel hebben meegemaakt en dus er ook niet over kunnen oordelen enz.
Daarom vind ik deze site ook zo goed, omdat je met lotgenoten kunt praten en ze een steun in je rug kunnen zijn.
Ik probeer wel de positieve dingen te zien en leuke dingen te doen, maar ik kan er nog niet echt van genieten en ik kan het nog niet zo goed zien, omdat ik mijn problemen nog niet verwerkt heb.
Misschien komt het nog ooit goed.
want nu is het leven gewoon zwaar klote.
aan de buitenkant laat ik zien dat ik vrolijk ben, maar van de binnenkant ben ik zo verdrietig en kwaad en noem maar op.
Ik krijg nu hulp van de GGZE, omdat het heel slecht gaat.
ze gaan kijken of ik in een lotgenotengroep terecht kan, zodat ik met mensen ga praten die ook problemen hebben.
Ik ben het wel met je eens dat de hulpverlening vaak tekort schiet, omdat ze zelf niet zo veel hebben meegemaakt en dus er ook niet over kunnen oordelen enz.
Daarom vind ik deze site ook zo goed, omdat je met lotgenoten kunt praten en ze een steun in je rug kunnen zijn.
Ik probeer wel de positieve dingen te zien en leuke dingen te doen, maar ik kan er nog niet echt van genieten en ik kan het nog niet zo goed zien, omdat ik mijn problemen nog niet verwerkt heb.
Misschien komt het nog ooit goed.
want nu is het leven gewoon zwaar klote.
aan de buitenkant laat ik zien dat ik vrolijk ben, maar van de binnenkant ben ik zo verdrietig en kwaad en noem maar op.
-
Terminal Velocity
Hey Gerlinda,
Je wordt ook niet zomaar 1,2,3 een positivo, dat kost best veel tijd een moeite. Maar het is goed dat je er aan werkt! Stapje bij beetje leren weer van jezelf te houden en proberen alle narigheid een beetje te relativeren.
Verwen jezelf af en toe een beetje met iets leuks, wat nieuwe kleding of een dagje relaxen in de sauna of beautyfarm of zo. Daardoor kom je vaak al wat lekkerder in je vel te zitten. Muziek kan mijn stemming ook sterk beïnvloeden, soms ga ik in m'n uppie een stuk rijden en zet ik wat lekkere tracks op die me een beetje oppeppen. (Als ik naar sombere muziek luister word ik weer heel treurig, dus dat vermijd ik maar).
Pak een goed boek of huur een leuke film of zo. Zo kun je toch wat afleiding vinden en kun je tenminste op sommige momenten je even wat lekkerder voelen. 24/7 aan je problemen denken is ook nergens goed voor, dus als je ze even aan de kant kunt zetten is dat alleen maar winst!
Sterkte!
Je wordt ook niet zomaar 1,2,3 een positivo, dat kost best veel tijd een moeite. Maar het is goed dat je er aan werkt! Stapje bij beetje leren weer van jezelf te houden en proberen alle narigheid een beetje te relativeren.
Verwen jezelf af en toe een beetje met iets leuks, wat nieuwe kleding of een dagje relaxen in de sauna of beautyfarm of zo. Daardoor kom je vaak al wat lekkerder in je vel te zitten. Muziek kan mijn stemming ook sterk beïnvloeden, soms ga ik in m'n uppie een stuk rijden en zet ik wat lekkere tracks op die me een beetje oppeppen. (Als ik naar sombere muziek luister word ik weer heel treurig, dus dat vermijd ik maar).
Pak een goed boek of huur een leuke film of zo. Zo kun je toch wat afleiding vinden en kun je tenminste op sommige momenten je even wat lekkerder voelen. 24/7 aan je problemen denken is ook nergens goed voor, dus als je ze even aan de kant kunt zetten is dat alleen maar winst!
Sterkte!
-
rich30
Ja maar toch is het allemaal niet zo simpel dat positief denken de oplossing is. Bij proefdieren is het allang bewezen dat een traumatische ervaring ,zoveel stresshormonen(voornamelijk cortisol) aanmaakt waardoor er fysieke veranderingen in de hersens plaats kunnen vinden die irreversibel zijn.
Ik heb ook zat van die RET-moduletjes gevolgd waarbij men er vanuit gaat dat de gedachten het gevoel bepalen en tuurlijk helpt het door positief te denken, het brengt in iedergeval een rustiger gevoel dan dat je steeds denkt:alles is kut, niemand mag me, iedereen kijkt naar me enz.
,alleen denk ik dat de biologische kant van het probleem een grote rol speelt.
Ik heb niet het idee dat iedereen hier nou echt zwaar negatief denkt;Ik maak meer uit de verhalen op dat men zeg:ik wil dit leven dat ik nu lijdt niet meer en ik wil me anders voelen ipv dat ze zeggen:ik haat het leven en ik wil dood. De vraag is alleen hoe je het voor elkaar krijgt dat het gevoel weer wilt leven.
gr.Rich
Ik heb ook zat van die RET-moduletjes gevolgd waarbij men er vanuit gaat dat de gedachten het gevoel bepalen en tuurlijk helpt het door positief te denken, het brengt in iedergeval een rustiger gevoel dan dat je steeds denkt:alles is kut, niemand mag me, iedereen kijkt naar me enz.
,alleen denk ik dat de biologische kant van het probleem een grote rol speelt.
Ik heb niet het idee dat iedereen hier nou echt zwaar negatief denkt;Ik maak meer uit de verhalen op dat men zeg:ik wil dit leven dat ik nu lijdt niet meer en ik wil me anders voelen ipv dat ze zeggen:ik haat het leven en ik wil dood. De vraag is alleen hoe je het voor elkaar krijgt dat het gevoel weer wilt leven.
gr.Rich
-
Terminal Velocity
Dat klopt, positief denken alleen is uiteraard niet de be all & end all. Naast de externe factoren die ik eerder al even noemde zijn er uiteraard ook nog de diverse psychische en fysieke aandoeningen die vaak een rol spelen of zelfs de directe aanleiding zijn van een doodswens. Ernstige psychische klachten kunnen ook niet zomaar even worden weggepoetst met een positieve levenshouding. Zo kan bijvoorbeeld een depressie een fysieke (biologische) oorzaak hebben. In dat geval heeft het weinig met de levenshouding te maken, al helpt een positieve houding de genezing van vele kwalen wel.rich30 schreef:Ja maar toch is het allemaal niet zo simpel dat positief denken de oplossing is.
Maar ik denk dat Phoenix' stelling wel hout snijdt bij 'normale' mensen (als die bestaan) die een negatief zelfbeeld hebben, of ernstig in de put geraakt zijn door een bepaalde gebeurtenis, zoals het verlies van een dierbare. Mensen kunnen somber of depressief zijn zonder dat er sprake is van een klinische depressie of trauma. Dan is er dus wel een probleem, maar is er strikt genomen geen sprake van een ziekte of aandoening. In die gevallen zou een therapievorm die gericht is op het aanleren van een positieve levenshouding wel degelijk succes kunnen hebben.
Interessant. Heb je daar meer informatie over, een linkje of zo? Thanx.rich30 schreef:Bij proefdieren is het allang bewezen dat een traumatische ervaring ,zoveel stresshormonen(voornamelijk cortisol) aanmaakt waardoor er fysieke veranderingen in de hersens plaats kunnen vinden die irreversibel zijn.
Ik denk dat dit van geval tot geval verschilt, afhankelijk van de oorzaak en de aard van de klachten. Maar dat het een belangrijke rol kán spelen is zeker.rich30 schreef:Ik heb ook zat van die RET-moduletjes gevolgd waarbij men er vanuit gaat dat de gedachten het gevoel bepalen en tuurlijk helpt het door positief te denken, het brengt in iedergeval een rustiger gevoel dan dat je steeds denkt:alles is kut, niemand mag me, iedereen kijkt naar me enz.
,alleen denk ik dat de biologische kant van het probleem een grote rol speelt.
rich30 schreef:Ik heb niet het idee dat iedereen hier nou echt zwaar negatief denkt;Ik maak meer uit de verhalen op dat men zeg:ik wil dit leven dat ik nu lijdt niet meer en ik wil me anders voelen ipv dat ze zeggen:ik haat het leven en ik wil dood[/i]. De vraag is alleen hoe je het voor elkaar krijgt dat het gevoel weer wilt leven.
Ik denk wel dat een doodswens veelal omgekeerd evenredig is aan de kwaliteit van leven. Voor mij gaat dat iig wel op, en ik denk voor meerderen hier. Ik zie dan ook niet álles negatief, ik kan af en toe nog steeds van bepaalde kleine dingen en momenten genieten. Alleen komt de 'optelsom' (bij gebrek aan een beter woord) er op dit moment dermate ongunstig uit dat ik wel tot de conclusie moet komen dat ik zó niet verder kan en wil leven.
Maar er zijn dus ook mensen die werkelijk álles negatief zien. Nou kleurt een depressie het leven ook nogal, maar niet zonder enig onderscheid. Bij mensen die alles en iedereen haten, inclusief zichzelf speelt de levenshouding vermoedelijk wél een rol.
-
Doelloos
ik heb alle verhalen hier gelezen, vondt het erg interessant.
Ik denk zeker wel dat je het goed op weg helpt, als je jezelf posief opsteld. Als je alles negatief ziet dan zoek je daar ook inderdaad weer bevestiging van, vaak onbewust en zo blijf je in die circel hangen. Maar dan is het nog de kunt om de dingen positief te bekijken. Ik heb al is eerder op dit forum gezet dat een positief dagboek je daarbij zou kunnen helpen. Elke dag positiefe punten opschrijven....... je zult zien dat het elke dag wat makkelijker zou gaan. Het is al goed om hier even bij stil te staan okal krijg je niks op papier. Door eind van de week het terug te lezen zul je vaak opkijken hoeveel positieve (kleine) momenten/gebeurtenissen er zijn geweest in een week tijd.
En dat mensen niet echt dood willen maar niet langer zo willen leven als dat ze op het moment doen is denk ik meestal inderdaad het geval.
Ik zelf loop ook met zm gedachtes maar niet omdat ik zo graag dood wil, ik wil dit eenzame pijn lijdende leven niet meer, rust in me kop !!! Maar het zal wel mooi zijn als ik ervan zou kunnen genieten als ik dit bereik en dood is zo dood !!!
Ik denk zeker wel dat je het goed op weg helpt, als je jezelf posief opsteld. Als je alles negatief ziet dan zoek je daar ook inderdaad weer bevestiging van, vaak onbewust en zo blijf je in die circel hangen. Maar dan is het nog de kunt om de dingen positief te bekijken. Ik heb al is eerder op dit forum gezet dat een positief dagboek je daarbij zou kunnen helpen. Elke dag positiefe punten opschrijven....... je zult zien dat het elke dag wat makkelijker zou gaan. Het is al goed om hier even bij stil te staan okal krijg je niks op papier. Door eind van de week het terug te lezen zul je vaak opkijken hoeveel positieve (kleine) momenten/gebeurtenissen er zijn geweest in een week tijd.
En dat mensen niet echt dood willen maar niet langer zo willen leven als dat ze op het moment doen is denk ik meestal inderdaad het geval.
Ik zelf loop ook met zm gedachtes maar niet omdat ik zo graag dood wil, ik wil dit eenzame pijn lijdende leven niet meer, rust in me kop !!! Maar het zal wel mooi zijn als ik ervan zou kunnen genieten als ik dit bereik en dood is zo dood !!!
-
zeepaardje
TJA WAAR HEB HEB IK MEER VAN DIT SOORT REAKCIES GEHOORD,ZO ALS TEDDY HEM GAF,EIGELIJK KUN JE HET MENSEN NIET KWALIJK NEMEN,DAT ZE ZO DENKEN.ALS JE NIET WEET HOE DIEP DE PUT KAN ZIJN,ALS JE NIET WEET DAT ER PIJN BESTAAT,DIE JE LAAT SCHREEUWEN OM DE DOOD.MEN DENKT VAAK DAT IEMAND DIE NIET MEER WIL,GEWOON NIET ZO HAPPY IS MET ZN BESTAAN.ALS DIT ZO WAS,WAS IEDEREEN HEEL GOED TE BEHANDELLEN! MET MEDICATIE EN OF TERAPIE.MAAR DIT IS HELAAS VOOR VELE NIET HET GEVAL.ER BESTAAN PIJNEN DIE ZICH NIET LATEN UITLEGGEN! RESPECKT VOOR EEN IEDER DIE HIER VANMORGEN WEER MEE IS OPGESTAAN!
-
Daegonna
-
Doelloos
Hey Zeepaardje ik ben het wel met je eens !! Maar mensen die nooit zo in de put hebben gezeten zullen het inderdaad ook nooit weten hoe het voelt !!! Je kunt met nog zoveel woorden komen !!! Ik vindt dus ook absoluut niet dat je het kwalijk moet nemen van mensen die niet zo in de put hebben gezetten als ze af en toe een onjuiste opmerkingen maken. Af en toe is het denk ik ook wel goed voor je als iemand soms is van zulke harde opmerkingen maakt, want zou iedereen maar altijd even begripvol zijn en het allemaal even goed snappen zal je denk ik nooit is echt het licht zien dat je jezelf uit die put moet sleuren. En respect moet er inderdaad zijn voor iedereen !!!! (Tenzij het gaat om mensen die andere mensen voor de lol om brengen ofzo).
Hoe vreselijk het ook is dat andere net zo erg als jezelf in de put zitten geeft het je toch een wat minder eenzaam gevoel !!!
Hoe vreselijk het ook is dat andere net zo erg als jezelf in de put zitten geeft het je toch een wat minder eenzaam gevoel !!!
-
JAYY-
even mijn mening geven!
doeloos had gezegt: 'Ik vindt dus ook absoluut niet dat je het kwalijk moet nemen van mensen die niet zo in de put hebben gezetten als ze af en toe een onjuiste opmerkingen maken'.
nou ik vind dat niet.
want ik ben ook zo'n iemand die in de put zit (zo noemen jullie dat)
en ik heb ook wel een tijd gehad dat ik gelukkig was.
en ik vind dan niet dat je als een "gelukkig" persoon een rotte opmerking moet maken tegen over iemand die "in de put zit".
ik vind dat je daar gewoon respect voor moet hebben
je weet niet hoe dat voelt dus zo'n opmerking doet alleen maar meer pijn.
omdat het dan WEER een rede is om te denken dat niemand je begrypt!
je weet niet hoe dat voelt dus kom dan ook niet dingen zeggen waar je niet zeker van bent dat vind ik gewoon nergens op slaan.
maar zo'n opmerking kan je misschien wel wakker schudden, en dat je dan wel in eens in ziet dat zelfmoord misschien niet de uitweg is maar zo'm opmerking doet zeker pijn!
en ik kan het weten want ik hoor met alles wel elke dag zo iets.
nou ik vind dat niet.
want ik ben ook zo'n iemand die in de put zit (zo noemen jullie dat)
en ik heb ook wel een tijd gehad dat ik gelukkig was.
en ik vind dan niet dat je als een "gelukkig" persoon een rotte opmerking moet maken tegen over iemand die "in de put zit".
ik vind dat je daar gewoon respect voor moet hebben
je weet niet hoe dat voelt dus zo'n opmerking doet alleen maar meer pijn.
omdat het dan WEER een rede is om te denken dat niemand je begrypt!
je weet niet hoe dat voelt dus kom dan ook niet dingen zeggen waar je niet zeker van bent dat vind ik gewoon nergens op slaan.
maar zo'n opmerking kan je misschien wel wakker schudden, en dat je dan wel in eens in ziet dat zelfmoord misschien niet de uitweg is maar zo'm opmerking doet zeker pijn!
en ik kan het weten want ik hoor met alles wel elke dag zo iets.
-
JAYY-
dit voelt goed
ik moet trouwens wel zeggen
dat je mening geven heel goed voelt en
het geeft een opluchting
ik heb nooit het gevoel dat ik iets ergens kwijt kan
en ik ben blij dat ik deze site heb gevonden
want ik voel me nu zeker wat beter
alleen al omdat k heb kunnen vertellen wat ik er van vind:!:
dat je mening geven heel goed voelt en
het geeft een opluchting
ik heb nooit het gevoel dat ik iets ergens kwijt kan
en ik ben blij dat ik deze site heb gevonden
want ik voel me nu zeker wat beter
alleen al omdat k heb kunnen vertellen wat ik er van vind:!: