psychiatrische instelling: een oplossing?

Vragen over hulpverlening, ervaringsverhalen en informatie over verschillende therapieën en medicatie.

Moderator: Modgroep

liewe

Re: psychiatrische instelling: een oplossing?

Bericht door liewe »

ben vrijwillig in opname gegaan het is ellende dat je rondom mensen gedwongen ziet. Ik was zo moe van alles dat afstand van de lastige toestand waarin ik zat noodzakelijk was. Inderdaad je wordt gedwongen medicijnen te nemen of de deur gewezen in mijn geval.langzaam weer hersteld maar te weinig nazorg na ontslag mag je alles zelf uitzoeken, de situatie is niet veranderd wel slechter. Regelmatig overvallen me gedachtes aan z m. Ik weet dat ik bij mislukte poging nog meer in de shit zit. Verder is het leven moeilijk met het besef dat ik niet meer nodig ben voor mijn gezin. Mijn vriend vangt me graag op want ik gebruik m om naartoe te vluchten als t thuis niet meer te doen is. Was nog even zwanger , leek n oplossing totdat t fout ging, langzaam verlies ik weer een keer mijn identiteit. Ik wens je sterkte alles goeds. Ook jij bent t waard te leven ik verzeker t jou.
Sarah
Berichten: 129
Lid geworden op: vr jun 15, 2018 20:50

Re: psychiatrische instelling: een oplossing?

Bericht door Sarah »

wreedlotnrzoveel schreef: do jan 16, 2014 08:32 Als je het mij vraagt kun je beter intensieve dagbehandeling doen ofzo, en dan met langzaam afbouwen en nazorg, vooral de nazorg, dat het niet zo abrupt stopt, want ook al gaat het na behandeling beter dan ervoor, het is zaak om die situatie vooral te bestendigen, en DAN pas te stoppen met de behandeling, bijvoorbeeld als het een paar jaar goed gaat, en dan nog vinger aan de pols contact houden om tijdig in te grijpen bij een eventuele (aankomende) terugval.
Helemaal mee eens! Maar als het op dit moment niet goed uit te houden is op jezelf, je alleen nog maar met de dood bezig bent elke seconde van de dag, en elk moment er een einde aan kan maken en aan de andere kant de zelfzorg niet maar gaat, zoals je aankleden, eten, uit bed komen etc, dan is een opname soms wel een uitkomst. Het is alleen geen fijne ervaring en het is ook zeker niet makkelijk. Maar als alles nu zodanig stil staat, er gewoon geen beweging meer in te krijgen is in het beter worden, omdat je zo diep bent weggezakt, dan kan het helpen om een soort "time-out" te hebben met zo een opname en ook opnieuw naar medicatie te kijken daar. Je hoeft het zoals eerder al gezegd is niet te nemen, ze kunnen je niet dwingen. Het kan wel zijn dat de psychiater daar je wil om praten of zo iets, maar als je duidelijk hebt voor jezelf wat jij belangrijk vind en echt zeker weet dat dat beter voor je is, dan hoef je echt niet aan medicatie te beginnen. Tijdens een opname kun je voor jezelf aan doelen gaan werken die je zelf bedenkt, zoals elke dag een minuut eerder uit bed komen, of dat je na een week aankleden s ochtends ook een week gaat douchen s ochtends. Zulke dagelijkse dingen die je dan weer op de rails kan krijgen, omdat andere dingen even niet meer hoeven. En het kan fijn zijn om te zien dat je niet de enige bent die in de shit zit. Maar wat betreft therapieën en dergelijke, dat is over het algemeen helemaal niks. Je moet er vanuit gaan dat je totaal geen psychologische hulp krijgt, maar tegelijkertijd wel allemaal extra belasting meekrijgt van wat er om je heen gebeurt. De truck zit hem dus in zelf aan je doelen werken en kleine plezier momenten zoeken daar, met andere mensen die daar zitten even lachen bijvoorbeeld of iets grappigs meemaken of uithalen. En ondertussen ook gewoon je rust pakken en wennen aan gewoon weer actief zijn, je dag invullen met dingetjes zoals kleuren of lezen of in de tuin werken of wat voor een opties er ook zijn. En zorgen dat je weer buiten komt, elke dag wandelen enzo. En ook ervoor zorgen dat je weer een normaal eetpatroon opbouwt. En dan een goed plan maken voor wat je doelen zijn om op voort te bouwen als je daar weggaat en vooral een hele goede nazorg voor jezelf regelen. Zodat je niet in een gat valt. Het beste is als je je nu al inschrijft voor iets wat je graag wilt gaan doen, een intensievere behandeling ergens bijvoorbeeld (maar wel echt actieve therapie; geen dagbesteding) en dan kun je als dat nodig is al overbrugging eventueel een paar weken in opname gaan bijvoorbeeld. Ik hoop dat dit berichtje je een beetje inzicht geeft in wanneer het een uitkomst kan zijn en ook waar je het in kunt zoeken als je opgenomen wordt en hoe je ervoor zorgt dat het daarna bergopwaarts kan gaan! Trouwens als je opgenomen bent geweest en weer thuis ben dan zul je allerlei kleine dingen veel meer waarderen dan anderen mensen en jijzelf vroeger kon doen, want je bent weer "vrij" en je kunt doen wat je zelf wilt, gaan en staan waar je wilt. Zoveel kleding en spullen hebben als jij wilt. Want tijdens je opname heb je maar een paar spullen bij je en kun je heel weinig zelf beslissen, dus als je dan weer in de 'echte' wereld bent dan kun je dat soort normale dingen opeens veel meer gaan waarderen en dat kan je ook weer heel erg helpen om uit de depressie te komen! Nadat ik terug was van opname van zeven weken vond ik het echt heerlijk om gewoon buiten te komen lopen in de stad, zo vrij als een vogel. En om thuis lekker zelf te kiezen wat ik at en wat ik deed. En eindelijk weer echt privacy te hebben.
Plaats reactie