Dat ook. Maar mijn moeder is een hoarder en psychisch niet in orde, dus het is heel moeilijk om te accepteren dat alle kasten, laatjes, hoekjes, plankjes, mandjes, kistjes vol zitten met troep, troep, troep en niks mag weggegooid. Zelf heeft mijn moeder het overzicht en het doorzettingsvermogen niet om op te ruimen, maar m'n ouders klagen steen en been dat het huis zo stoffig en verslonst is. M'n vader werkt 40 uur per week, doet de boodschappen en het globale huishouden, dus die komt ook niet toe aan opruimen. Plus de weerstand waar je tegen op loopt van mama, als je dreigt iets van haar zooi weg te gooien (want zooi is het). Dus dat maakt het zo belastend. Ik had gisteren na een uur handdoeken en beddengoed vouwen eindelijk de gangkast op orde, kom ik in de volgende kast weer beddengoed en handdoeken tegen! Maar ook handdoeken uit 1970, van toen m'n moeder in een inrichting opgesloten zat. Die handdoeken zijn gerafeld en praktisch verdwenen, MAAR HET MAG NIET WEG, WANT ER ZIT EMOTIONELE WAARDE AAN! (Dat het een slechte waarde is, schijnt niet uit te maken).
Ik denk dat je het inmiddels wel begrijpt