Samen Verder

Ik weet niet of hier al een topic over was maar hier kun je je (dagelijkse) ergernissen neerzetten.

Voor mij, recent meerdere malen meegemaakt, is dat je uitgebreid met de psychiater over medicatie praat, ze geeft je meer dan voldoende informatie over werking, bijwerking, op welk tijdstip je ze moet nemen, welke dosis etc. Dan kom je bij de apotheek en beginnen ze daar nogeens met uitleg, en daar moet je volgens mij tegenwoordig ook nog voor betalen. Als ik dan zeg dat het bekend is, dat de psychiater het me uitgebreid heeft uitgelegd dan zeggen ze gewoon: ja maar dat moeten we toch nog even uitleggen. Ik snap dat dit bij nieuwe medicatie moet tegenwoordig en dat sommige mensen wellicht niet goed op de hoogte zijn van werkingen etc. Maar ze mogen hier wel onderscheid in maken vind ik. Je hebt ook geen keuze, ze zouden ook kunnen vragen of ik er nog informatie over wil hebben.

Ergernis twee is de soms wel heel lange wachttijd bij de apotheek.

Aaah, ja dat herken ik wel. Stomme rot apotheken zijn het!

Hahahaha de apotheek, van al mijn "hulpverleningsinstanties" de grootste ergernis.

Inderdaad, de wachttijd, de ongevraagde uitleg, het feit dat ze mijn recepten en medicatie vaak kwijt raken. Het feit dat ze niet checken of alles samen kan of voor hoeveel dagen ik veilig medicatie mee kan nemen. Kortom, de onzorgvuldigheid.
Ik heb eigenlijk altijd gedoe daar.

Heb ook een keer ruim een half uur in de apotheek moeten wachten.....
Maar ik kom zelden in de apotheek (gelukkig)

Een grote ergernis van mij zijn automobilisten die te traag rijden en/of voor elk drempeltje en flauw bochtje afremmen. En vervolgens gaan ze dan met dezelfde snelheid (vaak een km of 60 per uur) door de bebouwde kom!!!

krijg ik net een mailtje terug:

hee soulsearcherx, je hebt je opgegeven om mee te helpen met de introductieweek met de volgende functies *functie 1* en *functie 2* *algemene informatie over de introductieweek die ik al lang weet*
....
helaas zijn de functies waarvoor je je hebt opgegeven al bezet, ik hoop je hierbij voldoende te hebben geïnformeerd.





wtf?! ik schreef mee twee weken na het online zetten in?!
vinden ze me stiekem gewoon niet aardig en willen ze niet met me samenwerken ofzo?
maar wat doe ik dan verkeerd?!
waarom haat iedereen mij?!

ik had dat veel handiger gedaan, ik zou als organisator van de introductieweek regelmatig de aanmeldingen checken en het op de facebookpagina zetten als een functie vol is. dat had mij zoveel moeite gespaard want dan was ik nieteens naar de plek gelopen waar de inschrijvingslijst hangt om om mezelf aan te melden... had ik geen valse hoop gehad, en had ik ook niet voor niets mensen wijs hoeven te maken dat ik ook mee ging helpen

ik erger me nog altijd aan mijn vader. ik had wat geld nodig voor mijn vakantie... en ik zat al op Terschelling dus kon niet bij mijn spaarrekening om iets op mijn betaalrekening te zetten...
dus ik een smsje naar mijn vader sturen of ie me wat wil overmaken wat ik kan pinnen.
krijg ik geen antwoord.
bleek thuis dat hij mij een appje had teruggestuurd, maar ik heb daar geen wifi (ik zit daar op een staatsbosbeheer camping en ben prepaid, had hij ook wel kunnen bedenken)
en hij dacht dat hij een sms stuurde want hij is te dom en te digibeet om het verschil daartussen te zien.
toen bleek ook dat hij het naar mijn spaarrekening had gedaan maar ik heb daar geen computer om bankzaken te regelen,
en mijn vader is ook al te dom om het verschil met beide rekeningen en de consequenties(dat ik er dan niet bij kan en dat het dus totaal geen zin heeft) te bedenken..
en ik had m nog in mijn smsje, wat ik wel kan versturen, precies uitgelegd wat ie moest doen(om mij dus zo op afstand te helpen) doet ie het nog fout!!!! :x :x :x GODVERDETYFUSTERINGKUT
dus ik mijn moeder smsen of ze me dus wat wilde overmaken want pa reageert niet en zij snapt meteen wat ze moet doen en zet wat op mijn betaalrekening waar ik vanaf terschelling bij kan. af en toe heb ik echt de neiging om mijn vader te slaan met een roestige schep. omdat echt niks vanzelf gaat bij hem....

conclusie: je hebt niets aan die man wat betreft hulp op afstand. had ik nou maar een normale vader. een mannelijke vader. een stoere vader... een huiselijke communicatieve gezellige vader. waarom moest mijn moeder het met die autist doen? GODVERGODVERGODVER *ben boos*
hier wordt ik dus al mijn hele leven gek van. en dan zien dat leeftijdsgenoten bijvoorbeeld wel een vader hebben die spoort.
aub kan iemand die vent met een harde plank tegen zijn hoofd slaan? misschien schrikt dan de celdeling wat op en groeit er wat grijze massa bij.






... en mijn vader snapt nog altijd niet wat hij fout gedaan heeft en keek mij ontzettend dom en niet begrijpend aan. die blik... daar kan ik echt een goede vuist tegenaan rammen inmiddels :vluchten:

Het moment dat je beseft geen recht te hebben om te klagen.

hana schreef:Het moment dat je beseft geen recht te hebben om te klagen.

gaat dat over mijn berichtje Hana? :O sorry :|

soulsearcherx schreef:

hana schreef:Het moment dat je beseft geen recht te hebben om te klagen.

gaat dat over mijn berichtje Hana? :O sorry :|

Nee, het ging puur over mezelf: zoiets van, 'ik heb het eigenlijk wel goed, ik mag niet klagen.'

Ook een ergernis voor mij, mensen die denken dat depressieve mensen altijd verward zijn en er onverzorgd uitzien. Dat kan wel zo zijn maar dan zie je ze niet. Tenminste zo is het bij mij. Als ik zo depressief ben dat ik dag en nacht in bed lig en niets eet of me niet was dan ziet me ook niemand. Als ik dan toch ergens heen moet (werkgever, arbo arts of winkel e.d.) dan douche ik me uiteraard en trek ik iets fatsoenlijks aan. Maar dat wil niet zeggen dat ik dan minder depressief ben. Mensen, zelfs therapeuten, zeggen dan weleens dat ik niet depressief over kom. Misschien probeer ik het ook te verbergen omdat ik me ervoor schaam.
Is dit herkenbaar?

Verveling..

Pareltje schreef:Ook een ergernis voor mij, mensen die denken dat depressieve mensen altijd verward zijn en er onverzorgd uitzien. Dat kan wel zo zijn maar dan zie je ze niet. Tenminste zo is het bij mij. Als ik zo depressief ben dat ik dag en nacht in bed lig en niets eet of me niet was dan ziet me ook niemand. Als ik dan toch ergens heen moet (werkgever, arbo arts of winkel e.d.) dan douche ik me uiteraard en trek ik iets fatsoenlijks aan. Maar dat wil niet zeggen dat ik dan minder depressief ben. Mensen, zelfs therapeuten, zeggen dan weleens dat ik niet depressief over kom. Misschien probeer ik het ook te verbergen omdat ik me ervoor schaam.
Is dit herkenbaar?

Ja, wel herkenbaar hoor. Als ik er niet uit zie, of geen zin heb, ga ik de deur niet uit. En als ik wel weg moet, zorg ik idd dat ik er verzorgd uitzie.

Ingekorte nummers op de radio... grrr :mad:

Boodschappen doen vlak voor Kerst.... samen met de rest van Nederland

dat op het laatste moment je planning helemaal omgegooit moet worden omdat er afspraken niet door kunnen gaan grrrr haat dat zo omdat ik dan compleet in paniek raak omdat me planning in me hoofd dan ook weer niet klopt