Pagina 1 van 1

NPO3 docu, "24 oktober 2020 "Waarom bleef je niet voor mij"

Geplaatst: zo okt 04, 2020 16:09
door Phoenix
Op 24 oktober zendt NPO3 de documentaire "waarom bleef je niet voor mij" uit.
Kon nog geen link bij de NPO vinden, we de Facebookgroep en een Nieuwsuur tweet met een preview.

Facebookgroep "Waarom bleef je niet voor mij"

Nieuwsuur over de docu.

Re: NPO3 docu, "24 oktober 2020 "Waarom bleej je niet voor mij"

Geplaatst: wo okt 21, 2020 21:05
door Creature
Ik hoorde vandaag een stukje over die docu op de radio. Tenminste, ze hadden het over die datum en het ging over zelfmoord en de titel leek op wat hier stond. Dus volgens mij ging het over hetzelfde. En wat was het heftig wat ik hoorde, jeetje. :shock: Allemaal (jonge) kinderen die aan het woord waren en zó gedetailleerd dingen vertelden..

Re: NPO3 docu, "24 oktober 2020 "Waarom bleej je niet voor mij"

Geplaatst: do okt 22, 2020 10:04
door Hope
Hier is een link naar de docu: "Waarom bleef je niet voor mij? - Lichting 2020 - Nederlandse Filmacademie" https://www.filmacademie.ahk.nl/lichtin ... %20stellen.

Ik heb hem zelf niet geken. Onderwerp is voor mij iets te actueel en te triggerend. Dus ik weet niet hoe heftig het is! Kijken is dus op eigen risico

Re: NPO3 docu, "24 oktober 2020 "Waarom bleej je niet voor mij"

Geplaatst: do okt 22, 2020 13:46
door Tirade
Hope schreef: do okt 22, 2020 10:04 Hier is een link naar de docu: "Waarom bleef je niet voor mij? - Lichting 2020 - Nederlandse Filmacademie" https://www.filmacademie.ahk.nl/lichtin ... %20stellen.

Ik heb hem zelf niet geken. Onderwerp is voor mij iets te actueel en te triggerend. Dus ik weet niet hoe heftig het is! Kijken is dus op eigen risico
Ik kom hier alleen op de trailer uit. De online vertoning was op 10 oktober. Ik ga NPO even in de gaten houden voor de 24e. Ik denk dat dit een heel eerlijke en open documentaire is. Maar van wat ik net in de trailer zie, denk ik dat je er goed aan doet hem niet te kijken :-(

Re: NPO3 docu, "24 oktober 2020 "Waarom bleej je niet voor mij"

Geplaatst: do okt 22, 2020 13:50
door Tirade
https://www.tvgids.nl/tv/waarom-bleef-j ... j/98209051

24 oktober van 23:05 - 23:30

Vier kinderen zitten nog maar op de basisschool als hun vader zelfmoord pleegt. Hoe is dat? Milou Gevers, die hetzelfde meemaakte, stelt de vragen die niemand destijds aan haar durfde te stellen.

Re: NPO3 docu, "24 oktober 2020 "Waarom bleej je niet voor mij"

Geplaatst: do okt 29, 2020 20:33
door Hope
"Waarom bleef je niet voor mij? gemist? Start met kijken op NPO Start" https://www.npostart.nl/3lab/24-10-2020/VPWON_1321438

Hier dan de echte link voor de geïnteresseerden.
Ik heb gekeken en ben benieuwd wat anderen ervan vinden

Re: NPO3 docu, "24 oktober 2020 "Waarom bleef je niet voor mij"

Geplaatst: do okt 29, 2020 23:28
door Phoenix
Mooie docu. zoals op het eind in de ondertiteling staat, dapper dat deze kinderen zich zo kwetsbaar op durven te stellen.
Deze docu kan andere kinderen die hetzelfde mee hebben gemaakt laten zien dat ze niet alleen zijn in hun verdriet.

Zitten wel wat zorgelijke stukken die bij mij alarmbellen af doen gaan.
Bijvoorbeeld de jongen die verteld dat zijn vader niet meer blij was en hij als kind daar dus ook niet meer voor kon zorgen.
Deze aanname is onjuist, het gaat bij zelfdoding om het zelfbeeld en de afwezige eigenwaarde van de hulpvrager.
In gedachte denk je dat je kind beter af is zonder jou, het heeft niets met het kind te maken.

De angst die kinderen hebben dat de ander ouder ook wegvalt.
Heel begrijpelijk en iets wat in mindere mate ook bij kinderen speelt die door een andere oorzaak een ouder verliezen.
Zelfdoding heeft natuurlijk iets ongrijpbaars, iets wat de nabestaanden willen begrijpen maar geen vat op krijgen.
Deze kinderen kun je helpen door veiligheden in te bouwen, vraag deze kinderen na te denken wat er nodig is voor hen om zich veiliger te voelen.
Kijk als ouder of je afspraken met je familie of goede vrienden kunt maken over opvang mocht je als ouder iets overkomen.
Bekrachtig dit verbond jaarlijks door met kind of kinderen en deze reserve ouders de dag te vieren die de kinderen hebben uitgekozen.
Zo zorg je ervoor dat de kinderen er regelmatig bewust mee geconfronteerd worden dat ze er niet alleen voor staan. Dat er een vangnet is.

Ook de vele zorgen die kinderen hebben.
Dat gaat ook op voor de zorgen die kinderen uitspraken.
Zorg ervoor dat je hier met het kind over praat en ga op zoek naar oplossingen om die zorgen zoveel mogelijk weg te nemen.
Kinderen die met zulke zware lasten rond lopen hebben daar later veel last van. In deze fase horen ze hele andere zorgen te hebben.
Krijg ik een spelcomputer voor Sinterklaas. Is mijn moeder niet boos als ik met grasvlekken in mijn broek thuiskom omdat ik ging voetballen etc etc.

Piekerziekte, is dit het begin, hoor ik het meisje zich afvragen.
Zorgelijk, het kind dat begint over de piekerziekte, iedereen piekert wel eens.
Dat is heel iets anders dan een klinische depressie.
Leg kinderen uit wat het verschil is, dat geeft ze meer zekerheid en verstrekt het zelfvertrouwen.
Dan weten ze dat je af en toe zorgen over maken heel normaal is.


Ook bij deze docu denk ik weer, wat zouden kinderen, maar ook de volwassenen er veel aan kunnen hebben als een overlever van een zware klinische depressie die ook gepaard ging met suicidaal gedrag kan vertellen over hoe de gevoelswereld er er uitziet als je in een heel diep dal zit.
In de voorbeelden die ik hierboven aanhaal zie je al dat een deel van de aannames niet alleen verkeerd zijn maar ook schadelijk zijn voor het kind, nu en in de toekomst.

In de tijd dat ik hier zeer actief was melden zich soms ook nabestaanden, een deel nam contact op met mij via PM.
Ik heb toen mensen kunnen helpen doordat ik ze kon vertellen hoe het leven er door onze ogen uitziet.
Het heeft mensen echt geholpen, het maakte dat ze begrepen wat er speelde waardoor de boosheid vervangen werd door begrip.
Dat betekende dat ze konden beginnen met het rouwproces dat bij verlies hoort.
Boosheid omdat je het niet begrijpt (gelukkig voor hun) maakt dat je niet kunt rouwen.

En ja, vraag hulp, maar bij wie?
Niet alleen is er vaak schaamte om over je gevoelens te praten maar helaas zijn er niet veel mensen in hulpland die je begrijpen, die kunnen invoelen wat er in je omgaat. Zolang ook de reguliere zorg het stigma overeind houd dat je voor je levenslang patiënt bent gaat dat niet helpen bij het gesprek over zelfdoding.

Mij heeft het contact hier op het forum en met andere mensen echt superveel geholpen. geen verwijten, geen chantage en zonder oordeel met elkaar kunnen praten over de gevoelens die je hebt, de shit waar je in zit en hoe je daar gekomen bent.
Toen, 2006 was het achteraf voor mij de tweede keer in mijn leven dat ik vastliep, alleen zag ik dat veel later pas in.
Die eerste keer was er geen hulp. Ik wist eigenlijk niet eens goed waar ik mee liep. En als je niet weet dat er iets niet klopt kun je ook niet veranderen. Internet bestond ook nog niet.
Dus fijn dat ik die tweede keer hier mijn thuis vond en ik veel heb gehad aan de verhalen van anderen. Het heeft mij veel inzicht gegeven in waarom dingen in mijn leven gebeurden en vooral hoe dat niet meer terug hoefde te komen.